Taiho-jutsu

Techniki obezwładnień, ćwiczone przez samuraja

Wykorzystanie siły przeciwnika, skierowanie jej dzięki odpowiedniej technice walki przeciwko jemu samemu

Taiho-jutsu

Taiho-jutsu to techniki obezwładnień, ćwiczone przez samuraja zarówno jako walka wręcz, jak i posługiwanie się narzędziami. Szczególnym przypadkiem jest obrona samuraja pozbawionego oręża przed uzbrojonym wrogiem.

Praktyki taiho-jutsu zwane też tai-jitsu stanowiły niejako uzupełnienie samurajskiego kunsztu wojennego ken-jutsu (walka mieczem i inną bronią). Wywodzą się z jujutsu (jiu-jitsu) “łagodnej, zwinnej sztuki walki”, stworzonej przez legendarnego lekarza Akyama, który obserwując połamane zimą gałęzie wiśni i uginające się, strząsające śnieg, wiotkie z pozoru gałązki wierzby opracował naczelną zasadę jiujitsu: “ugiąć się, aby zwyciężyć”.

Wykorzystanie siły przeciwnika, skierowanie jej dzięki odpowiedniej technice walki przeciwko jemu samemu stanowi podstawę trzech wielkich systemów walki gołymi rękoma o japońskim rodowodzie: judoaikido i karate. Nieprzypadkowo twórcy nowoczesnej wersji tych sztuk walki: Jigoro Kano, Morihei Ueshiba i Gichin Funakoshi pochodzili z rodów samurajskich. Te dwie pierwsze sztuki walki: jiu-jitsu i aikido (także aikijutsu) wywodzą się ze wspólnego pnia walki zapaśniczej, z którego nieco wcześniej wydzieliły się zapasy japońskie czyli sumo. Karate ma korzenie bardziej chińskie, choć oczywiście ćwiczyła je na Okinawie przede wszystkich szlachta. Także samuraje z klanu Satsuma po podbiciu królestwa Riukiu zetknęli się ze sztuką walki karate. Musieli poznać jej zasady, choćby w celu skutecznej obrony przed nią.

Taiho-jutsu

Samuraje, którzy pełnili rolę strażników czy policjantów używali często narzędzia samoobrony zwanego jutte (jitte) – metalowej pałki z bocznym kolcem, która była rozpowszechniona wśród członków oddziałów okapiki (straży porządkowej) w okresie Meiji. Za pomocą tego narzędzia wprawny adept mógł skutecznie obronić się także przed atakiem mieczem katana lub wakizashi.
Inną, jeszcze starszą bronią jest niepozorna pałeczka zwana yawara, która we wprawnych rękach może być skutecznym narzędziem samoobrony. Pochodną tej samurajskiej broni jest stworzona przez mistrza karate Takayuki Kubota pałeczka przy kluczach tzw. kubotan.
Samuraj wyszkolony w szermierce na “szable samurajskie” musiał umieć sobie poradzić także w sytuacjach wyjątkowych: zwarciu, próbie zabrania miecza, utracie oręża itp.

Te same cele są realizowane na treningach taihojutsu w Szkole Samurajów. Ćwiczymy chwyty obezwładniające jujitsu i aikido oraz podstawowe ciosy karate. Jeżeli ktoś jest bardziej zainteresowany tym aspektem walki, podobnie jak w czasach szkół samurajskich czy akademii wojskowych w Japonii może rozwijać i pogłębiać swoje umiejętności podczas regularnych treningów jiujitsu lub karate z sensei Tomaszem Piotrkowiczem i jego uczniami:

Centrum MMA Warszawa,

Warszawskie Centrum Karate.

Aikido Warszawa – jap. 合気道 ワルシャワ, w dawnym zapisie Aikido Warszawa 合氣道 ワルシャワ
Aikido Warszawa

Facebook Instagram YouTube