Obecnie szkoły iaido działają stowarzyszone przy związkach kendo bądź skupione w kilu niezależnych federacjach iaido. Federacje te (np. ZNKRI, czyli Zen Nippon Kendo Renmei Iaido) opracowują ujednolicone kata zwane seitei kata w celu unifikacji technik, co powoduje stopniowy zanik starych szkół koryu.
Trening iaido prowadzony jest mieczem wykonanym ze stopu miękkich metali lub ze stępionymi ostrzami. Takie miecze nazywane są iaito.
W Szkole Samurajów ćwiczone są obecnie techniki iaido bardzo tradycyjnej i znanej w świecie szkoły Muso Jikiden Eishin-ryu oraz stworzonej niedawno, mało znanej nowej szkoły Toshin-ryu. Ta pierwsza, której uczył adeptów Szkoły Samurajów przez blisko dwadzieścia lat mistrz Yoji Yamanaka (1945 - 2020) 8. dan iaido, 8. dan battodo, 7. dan kendo, polegała w jego ujęciu na połączeniu tradycyjnego iaido z nowymi aspektami tameshigiri, ta druga szkoła szermierki, którą przekazywał nam także przez blisko 20 lat mistrz  Takayuki Kubota (ur. 1934) 10. dan karate wyróżnia się skomplikowanymi, pięknymi kata i odejściem od postawy siedzącej, tak jak trenuje większość szkół kenjutsu i battojutsu. To dało podstawy do wypracowania przez hanshi Piotrkowicza unikalnego, oryginalnego sposób nauki iaido w Warszawie. 

Iaido – szkic historyczny

 Spośród wielu japońskich szkół miecza, w Polsce i na świecie, jedną z najlepiej znanych jest iaido (dosł. droga wyciągnięcia miecza, co czyni jej nazwę bliskoznaczną z battodo). Jej znakami rozpoznawczymi są eleganckie, pełne gracji ruchy oraz pozycja siedząca seiza, z
z której wykonywanych jest większość technik, rozpoczynających się od natychmiastowego wyciągnięcia miecza.

   Historia iaido rozpoczyna się około XV wieku, w epoce walczących państw japońskich, choć pierwsze szkoły, opierające swoje nauczanie na sposobie wyciągania miecza z pochwy, powstały na przełomie XVI i XVII wieku. Taką formę trenowania stosuje większość istniejących dzisiaj stylów iaido. W tym okresie prawdopodobnie nabrała wspomnianej już formy trenowania, czyli szybkiego wyciągnięcia długiego miecza katana z siadu seiza,  pozycji wyjściowej nie mającej sensu na polu bitwy.

Przyczyną tego był zanik wojen w Japonii, po przejęciu władzy przez klan Tokugawa w XVII wieku, którego członkowie przez 200 lat mieli zasiadać na stanowisku najwyższego wodza (szogun) utrzymując pokój. Brak realnego pola bitwy przeniósł treningi i w końcu całą praktykę iaido do nisko sklepionych dojo, gdzie utrzymanie pozycji stojącej z mieczem jest trudne.

   Mimo mnogości istniejących w XX i XXI wieku szkół, wszystkie związane są ze sobą zbiorem kata, czyli układów ruchów. Są to Toho iaido, zestaw 5 kata, ułożonych w 1948 roku przez Zen Nihon Iaido Renmei, czyli Ogólnojapońską Federację Iaido, oraz Seitei iaido, zestaw 12 kata ułożonych w 1968 roku (iczęść kata zostało dodanych później) przez Zen Nippon Kendo Renmei, czyli Ogólnojapońską Federację Kendo. Służą unifikacji i popularyzacji współczesnego iaido na całym świecie. Nadal jednak są też praktykowane odrębne kata z mieczem różnych szkół iaido.
Iaido Warszawa – 居合 ワルシャワ (napis po japońsku oznacza Iaido Warszawa)