BATTODO

MIECZ, KTÓRY NIE TNIE TO TYLKO SYMBOL…

Miecz, który nie tnie to tylko symbol...

BATTODO

Zmierzch epoki samurajów związany jest z restauracją Meiji. Wydany w 1876 r. edykt zabraniający samurajom noszenia mieczy spowodował bardzo szybko zanik umiejętności szermierczych w następnych pokoleniach. Fascynacja Zachodem i nowoczesną bronią palną tylko przyczyniła się do tego. Rosnąca w potęgę Japonia rozwijała jednak armię i szybko powstała potrzeba szkolenia oficerów i podoficerów Japońskiej Armii Cesarskiej w posługiwania się mieczem wojskowym - gunto, który w zasadzie powinno się nazywać szablą wojskową. Gunto było noszone przy pasie na sposób europejski (bardziej pionowo, ostrzem  w pochwie do tyłu). W opracowaniu wojskowego programu szkoleniowego szermierki z użyciem gunto wzięli udział najwięksi ówcześni eksperci miecza z Hakudo Nakayama na czele. Program szkoleniowy realizowano w akademii wojskowej Rikugan Toyama Gakko. Założyciel tej Akademii, generał Uzawa wydał w 1925 r. podręcznik “Gunto no Soho” – “Zasady (prawo) miecza wojskowego”. Od tego okresu możemy mówić o narodzinach nowej sztuki walki, opartej jednak na starych regułach używania miecza na polu bitwy, zwanej battodo. Sama nazwa nawiązuje do starej szermierki z okresu Muromachi. Tak powstał styl Iai Batto-do Toyama-ryu. W praktyce szermierczej odrzucono wszelkie ćwiczenia w seiza (siad), które dominują w tradycyjnych szkołach iaido, technikę pozbawiono elementów “ozdobnych”, zwracając uwagę na skuteczność i prostotę. W battodo ćwiczy się na stojąco, stosunkowo szybko przechodząc do praktyki ostrym mieczem, zwanym obecnie shinken (żywe ostrze). Sprawdzianem umiejętności posługiwania się prawdziwym ostrzem są testy cięć tameshigiri. Próbując przeciąć namoczone maty ze słomy ryżowej, bambusy lub inne cele praktyk przekonuje się czy jego technika cięć jest realna i skuteczna. Na rozwój battodo po II wojnie światowej, kiedy odeszło się od zasad wojskowych na rzecz rozwoju sztuki walki największy wpływ miał mistrz Taizaburo Nakamura (1911 - 2003), mentor Szkoły Samurajów, którego twórca tej szkoły, jedynej w Europie, hanshi Tomasz Piotrkowicz zawiadomił listownie o założeniu Porando Samurai Juku - Polskiej Szkoły Samurajów.

BATTODO

Mistrzem szermierki, który najbardziej przyczynił się do popularyzacji battodo w Japonii po II wojnie światowej był Taizaburo Nakamura (1911 – 2003), instruktor szermierki z Akademii Toyama. Wydał on wiele książek na ten temat, dał mnóstwo pokazów battodo, pozostając aktywny prawie do końca swego długiego życia. Techniki battodo oczywiście zmieniły się od czasów Akademii Toyama. Przede wszystkim trening mieczem wojskowym gunto zastąpiono mieczem samurajskim katana. Miecze te są noszone inaczej – gunto był noszony na modłę europejską, a katana jest zatknięta za pas ostrzem do góry. Proste, pionowe cięcia shinchoku-giri zastąpiono bardziej skutecznym ukośnym kesa-giri, kata zaczynają się krokiem do przodu prawą nogą, a nie lewą (krok wojskowy), pięć form opisanych w Gunto no Soho rozwinięto do ośmiu kata Toyama-ryu battodo. Poza tym trenuje się w strojach samurajskich, tradycyjnych, a nie wojskowych czy białych strojach, przypominających dresy z Akademii Toyama.

Współczesne batto-do to nadal jednak praktyka wyciągnięcia miecza i przecięcia napastnika jednym ruchem katany.

Facebook Instagram YouTube